Ο μαγικός κόσμος που κατοικούν οι νεράιδες, τα αερικά, τα ξωτικά, οι καλικάντζαροι και τα υπόλοιπα μαγικά πλάσματα δεν είναι ένας πολύ μακρινός κόσμος από τον δικό μας. Έχουν κι αυτά κοινωνίες, συνοικίες, κοινά μέρη όπου συναντιούνται και συζητούν. Έχουν αγορές για την ανταλλαγή προϊόντων που παράγουν και ειδικά τοπία για προσευχή και ιερές τελετές. Ακόμα κι αυτά τα πλάσματα έχουν αντιμαχίες μεταξύ τους όπως και οι άνθρωποι! Όπως γίνεται κατανοητό μπορεί βιολογικά να είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, φασματικό και εξωγήινο αλλά η ψυχοσύνθεση τους δεν είναι διαφορετική από τη δική μας. Διαθέτουν κι αυτά λογική και συναισθήματα, αγαπούν και πονούν, φθονούν και ευχαριστούν.
Το κάθε είδος φυσικά κατοικεί αλλού και δεν έχουν πόλεις από τσιμέντο σαν εμάς αλλά υπάρχουν και μέρη που κατοικούν διάφορα είδη μαζί, αρμονικά. Οι νεράιδες ζουν συνήθως σε υψόμετρα, κοντά σε ξέφωτα μέσα σε πυκνά δάση και τους αρέσει να παίζουν κρυφτό και κυνηγητό. Τα αερικά βρίσκονται συνήθως σε χαράδρες και κοίτες ποταμών, τους αρέσει να αντιλαλούν, να βουίζουν και να βουτούν από πολλά μέτρα στο κενό. Οι καλικάντζαροι κατοικούν σε βαθιές σπηλιές και υπόγειες στοές, τους αρέσει πολύ να πετάν πέτρες στους απρόσκλητους ή να τους κοιτούν τόσο έντονα που να τους φέρνουν σε αμηχανία και φόβο. Στα ξωτικά υπάρχουν δυο κατηγορίες, τα καλά και τα κακά. Τα καλά επιλέγουν για σπίτια τους κουφάλες δέντρων ή πηγές και δεν ενοχλούν τους ανθρώπους αλλά τους προσέχουν και τους εξετάζουν σαν ένα αλλόκοσμο είδος γι’ αυτά. Τα κακά τρυπώνουν στον κόσμο των ανθρώπων και διαλέγουν για σπίτια τους κυρίως καμινάδες και συνήθως ανακατεύουν τα πράγματα από τα σπίτια που τα "φιλοξενούν". Και σε μεγάλα λιβάδια ή κοιλάδες μπορείς να βρεις ολόκληρες κοινωνίες ανάμεικτες από διαφορετικά είδη!
Φυσικά, ο μαγικός κόσμος δεν είναι ορατός σε εμάς παρά μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις και μόνο για λίγα δευτερόλεπτα. Κι ο εγκέφαλος μας επειδή δεν μπορεί να εξηγήσει αυτό που βλέπει το μεταφράζει διαφορετικά από αυτό που είναι. Είναι ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος με ίδιους φυσικούς κανόνες αλλά παράλληλος με τον δικό μας. Για παράδειγμα, αν ένα καλοκαιρινό βράδυ, κάτσεις στο μπαλκόνι ενός σπιτιού στην εξοχή και παρατηρήσεις τη φύση δίπλα σου μπορεί στιγμιαία να αντικρίσεις λίγο από αυτόν τον κόσμο. Αν δεις ένα σμήνος από πυγολαμπίδες που τη μια στιγμή ήταν εκεί και την άλλη όχι τότε έχεις δει απλά τα φώτα από τον μαγικό κόσμο. Αν πάς ένα κρύο πρωινό βόλτα σε βουνό και ανάμεσα στα φυλλώματα των δέντρων δεις αχτίδες πιο δυνατές από του ήλιου τότε, θα έχεις γίνει μάρτυρας αυτού του παράλληλου κόσμου. Αν σκύψεις σε μια πηγή σε ένα ξέφωτο να ξεδιψάσεις και ακούσεις χάχανα ή πιάσεις κίνηση με την περιφερειακή σου όραση, να είσαι σίγουρος ότι είσαι περιτριγυρισμένος από αυτά τα υπέροχα πλάσματα.
Ο καλύτερος οδηγός που έχουμε γι αυτόν τον κόσμο είναι η διαισθητικότητα και το ένστικτό μας. Όταν αφήνουμε αυτά τα δύο ελεύθερα, ειδικά σε φυσικά τοπία, συνήθως μας οδηγούν στις αόρατες πύλες του μαγικού κόσμου που βρίσκονται ακριβώς μπροστά μας και δεν το γνωρίζουμε, με πλάσματα έτοιμα να μας επεξεργαστούν και να μας πειράξουν παιδικά και αθώα γιατί κι αυτά σαν κι εμάς έχουν τον φόβο για το άγνωστο.
Είπα ήδη πολλά όμως, κι αν αυτά τα υπέροχα πλάσματα ήθελαν να ξέρουμε τα πάντα γι’ αυτά και τον κόσμο τους θα εμφανιζόταν να μας τα πουν. Για κάποιο λόγο όμως κρύφτηκαν, και πολύ σοβαρό λόγο μάλιστα. Γιατί οι άνθρωποί έπαψαν να έχουν φώς κι αγάπη στην καρδιά τους, το μίσος και το σκοτάδι μεγάλωνε στην ψυχή τους, κι αυτά τα πλάσματα είναι εύθραυστα, και όπως όλοι προικισμένα με εγωισμό. Όσο καλό κι αν μπορούσαν και μπορούν να προσφέρουν, προτιμούν να κρύβονται αφού την αγαπάν τη ζωή τους και δεν θέλουν ανθρώπους στενόμυαλους που εθελοτυφλούν. Αποφεύγουν συναντήσεις με ανθρώπους κατακλυσμένους με φόβο που τους πνίγει και γι’ αυτό καιροφυλακτούν με τσουγκράνες και δαδιά στις αυλές τους και άλλα πολύ επικίνδυνα αντικείμενα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου