Το διάβασμα παίζει έναν μεγάλο ρόλο στη ζωή μας. Μαζί με το μέτρημα είναι από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνουμε στην σχολική μας ζωή. Το διάβασμα κυριαρχεί από πολύ μικρή ηλικία στην καθημερινότητα μας αλλά πόσο μας καθορίζει; Είμαστε άραγε ότι διαβάζουμε και πώς αυτά που διαβάζουμε μας επηρεάζουν; Ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα! Ένα άτομο στην εφηβεία του όπου ακόμα δεν έχει μεστώσει, δεν έχει χτίσει σφαιρική άποψη και η κριτική του άποψη είναι ακόμα ανώριμη παίρνει και διαβάζει τον Αγών μου, του Αδόλφου Χίτλερ. Την επόμενη μέρα που τελειώνει τα βιβλία έχει γίνει βαθιά εθνικιστής. Φταίει το παιδί; Φταίει η κοινωνία; Ή μήπως φταίει αυτός που του έδωσε το συγκεκριμένο βιβλίο να διαβάσει χωρίς να του προτείνει και κάτι διαφορετικό; Στον αντίποδα έχουμε πάλι ένα άτομο στην εφηβεία που διαβάζει Το Κεφάλαιο, του Κάρλ Μάρξ. Αυτό το άτομο γίνεται βαθεά κομουνιστής. Στα διαλλείματα αντί να ανταλλάξουν βιβλία, παίζουν φάπες για τα πολιτικά. Κανείς δεν βρέθηκε να τους πει πως οι πολιτικοί δεν δίνουν δεκάρα για τον λαό. Κανείς δεν τους έδωσε να διαβάσουν κάτι διαφορετικό για να ανοίξουν λίγο το κεφάλι τους. Καλό είναι να διαβάζεις τα πάντα αλλά ακόμα καλύτερο είναι να κριτικάρεις αυτό που διαβάζεις. Να μην τρως έτοιμη μασημένη τροφή. Κατά πόσο ένα βιβλίο με καλύπτει; Με ψυχαγωγεί; Με προβληματίζει; Αυτά είναι τα αληθινά ερωτήματα που πρέπει να κάνει κανείς στον εαυτό του όταν τελειώνει το διάβασμά του. Στην ουσία κατά πόσο ήταν χρήσιμο αυτό το οποίο μόλις διάβασα; Κι εγώ στην εφηβεία μου διάβαζα κόμιξ, δεν με έκαναν σούπερ ήρωα όμως!