Στον μαγικό κόσμο, που τα νέα μαθαίνονται γρήγορα, η ιστορία του περιπτέρου των μοιρών και των παιδιών που τις βρήκαν, είχε γίνει το μεγαλύτερο θέμα και σκάνδαλο. Έτσι, τα μαγικά πλάσματα αποφάσισαν να έρθουν σε συνέλευση για να λυθεί το ζήτημα και να συζητήσουν τις αντιρρήσεις που υπήρχαν σχετικά με την ύπαρξη του μαγικού περίπτερου. Στην συνέλευση οι τρείς μοίρες, παραδέχτηκαν πόσο παράτολμο και παρακινδυνευμένο ήταν το παιχνίδι που είχαν στήσει αλλά επειδή είχαν και θεϊκή φύση κανένα άλλο μαγικό πλάσμα δεν τολμούσε να τους καταλογίσει ευθύνες, ειδικά αφού και οι ίδιες είχαν αναλάβει τις ευθύνες τους. Ακούστηκαν πολλές απόψεις περί ηθικής, περί συμμόρφωσης και περί κανόνων.
Κατόπιν πεντάωρης συνεδρίασης , ο μαγικός κόσμος έτεινε να συμφωνήσει. Το περίπτερο έπρεπε να γκρεμιστεί, ήταν πολύ επικίνδυνο, ειδικά όπως είχε αλλάξει τώρα ο κόσμος των ανθρώπων. Διακυβεύονταν πολλά, μεταξύ των οποίων η ακεραιότητα της λογικής και της ευστάθειας των παιδιών που το επισκεπτόταν, η αποκάλυψή τους στους ανθρώπους και το ρίσκο της μαγείας στις ζωές των θνητών.
Οι μοίρες ανέλαβαν οι ίδιες το έργο της εξάλειψης του δημιουργήματός τους, πριν όμως αποχωρήσουν για την κατεδάφιση, αποκάλυψαν στα υπόλοιπα πλάσματα την ζωή που είχαν δώσει και στο Γυμνάσιο. Αυτή η αποκάλυψη δημιούργησε νέες εντάσεις και εκνευρισμό. Εξήγησαν την ζωή του και πόσο πολύτιμη ήταν, πως το έργο του ήταν άκακο και δεν μπορούσε να παρέμβει στις ανθρώπινες ζωές. Μια νέα "δίκη" ξεκίνησε για την ζωή του Γυμνασίου.
Κάποια πλάσματα πίστευαν πως ήταν δίκαιο να συνεχίσει το Γυμνάσιο να ζει και κάποια όχι. Κάποια θεώρησαν πως θα μπορούσε να γίνει και το "φρούριό" τους στον κόσμο των ανθρώπων και κάποια άλλα το θεώρησαν κι αυτό πολύ επικίνδυνο. Άρχισαν να φωνάζουν, να αντιλέγουν και να ουρλιάζουν εκσφενδονίζοντας λέξεις με πάθος για να τις τονίσουν. Η συνέλευση άρχισε να μοιάζει με πανηγύρι.
Μέχρι τη στιγμή που οι μοίρες γνωρίζοντας το βάρος των πράξεων τους, έθεσαν μια τάξη, ώστε να βγει ένα αποτέλεσμα. Οι τόνοι έπεσαν κι όλοι ήρεμοι πάλι, άρχισαν να συζητούν ήσυχα και μεθοδικά.
Ζύγισαν, μέτρησαν και τελικά αποφάσισαν. Το Γυμνάσιο θα συνέχιζε να ζει. Να προσέχει τα παιδιά του και να στέκεται γερό στις αντιξοότητες. Να δίνει στέγη στη μάθηση και στα ανήσυχα μυαλά που μαθητεύουν στις αίθουσες του. Άλλωστε, έπρεπε να ζήσει, για να υπάρχει κάποιος στον κόσμο που να μπορεί να διηγηθεί την ιστορία του μαγικού περίπτερου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου