Τουριστικό θέρετρο στο βουνό με πολλά δέντρα και νερά, κυριολεκτικά μέσα στη φύση!
Έρχεται ο κύριος με τη σύζυγο και το ολοκαίνουργιο αυτοκίνητό τους. Μόλις το αγόρασαν. Το πρώτο τους ταξίδι! Αφού τα καθίσματα ήταν ακόμη με τις ζελατίνες.
Ο χώρος, λόγω ημέρας και ώρας είναι άδειος. Δεν κυκλοφορεί ούτε πατίνι μέσα στα 16 στρέμματα του θερέτρου.
Επιτέλους, έφτασαν! Πρέπει να παρκάρει. Πού να το βάλει όμως;
Καινούργιο κοσκινάκι μου και πού να σε κρεμάσω που λέει κι ο λαός.
Πάει και το παρκάρει απέναντι από το μουσείο. Βγαίνει έξω, κοιτάει, δεν του αρέσει. Το χτυπάει ο ήλιος.
Πάει από την άλλη μεριά κάτω από ένα πλατάνι. Βγαίνει έξω, κοιτάει, πάλι δεν του αρέσει.
Κι αν πέσει κανένα κλαδί;
«Ασ’ το χριστιανέ μου, μια χαρά είναι εδώ» του φωνάζει η γυναίκα του.
«Όοοοοχι, δεν είναι καθόλου καλά»
Πάει λίγο πιο πάνω και παρκάρει δίπλα σε μια βρύση. Βγαίνει έξω, κοιτάει, στραβομουτσουνιάζει, δεν του αρέσει. Έχει βράχια από πάνω. Κι αν ξεκολλήσει κανένας βράχος και πέσει πάνω στο αυτοκίνητό του;
«Πάλι; Ασ’ το βρε άνθρωπε, τι θα πάθει;» η γυναίκα άρχισε να παλαβώνει.
Πάει λίγο παραπάνω σ’ ένα πλάτωμα και παρκάρει. Βγαίνει έξω, κοιτάει, πάλι κλαδιά, δεν του αρέσει, φεύγει κι από ‘κει.
Η γυναίκα του έχει ανεβάζει πίεση και βγάζει αφρούς.
Πάει παραδίπλα, παρκάρει, βγαίνει έξω, κοιτάει, πάλι βράχια, δεν του αρέσει, βάζει μπρος και φεύγει.
Η γυναίκα του παραμιλάει.
Ανεβαίνει στην επάνω πλευρά του υψώματος, σ’ ένα μικρό πάρκινγκ. Είναι το μοναδικό αυτοκίνητο στο χώρο.
«Άμα έρθουν κι άλλα αυτοκίνητα και μου το χτυπήσουν πάρκαρε και ξαπάρκαρε σ’ αυτό το μικρό χώρο;» σκέφτεται.
Ξανά μέσα και στην κατηφόρα για πίσω στην αρχική του επιλογή.
Η κατηφόρα έχει μεγάλη κλίση, το δρομάκι στενό, μπερδεύεται κι αντί για φρένο πατάει γκάζι. Πάει και καρφώνεται στον βράχο απέναντι. Σμπαράλια το αυτοκίνητο!
Βγαίνει έξω κι αρχίζει να βρίζει το βράχο!
Ένας υπάλληλος που παρακολούθησε τη σκηνή απ’ την αρχή, του φωνάζει:
«Πες τα, αυτός ο πούστης φταίει που φύτρωσε μέχρι να πας επάνω»
Δυο τρία χρόνια μετά, εμφανίζεται μπροστά στον υπάλληλο ένας κυριούλης.
Τον κοιτάει επίμονα. Τα παίρνει ο υπάλληλος και του λέει:
«τι έγινε ρε φίλε, μήπως θέλεις να τη βρούμε;»
«Δεν με θυμάσαι;»
«πού να σε θυμάμαι με τόσο κόσμο που περνάει από ‘δω πέρα»
«είμαι αυτός με το αυτοκίνητο»
«ποιο αυτοκίνητο;»
«που έπεσε στον βράχο;»
«Α, ο μαλάκας!»
«Ναι, ο μαλάκας είμαι!»
«Και; Τι έγινε; Τι θέλεις;»
«Ήρθα να επιβεβαιώσω πόσο μαλάκας είμαι γιατί η γυναίκα μου κάθε μέρα μου το λέει κι είχα αμφιβολίες»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου