Η ΠΤΩΣΗ

Η ΠΤΩΣΗ

 ΑΛΜΠΈΡ ΚΑΜΎ

  Αγαπητός Καμύ/μισητός Καμύ. Σαν τον Λεξ ένα πράγμα. Ο Καμύ πήρε βραβείο Νόμπελ επαναλαμβάνοντας  τα ίδια και τα ίδια. Αλλά, μεταξύ μας, «δεν νικιέται η αλήθεια». Το έργο «Η πτώση» λοιπόν, έχει να κάνει με έναν κύριο ο οποίος νόμιζε πως ήταν ενάρετος και παινευόταν γι’ αυτό στον κύκλο του έως ότου δείλιασε να σώσει μια ζωή. Τα τίναξε όλα στον αέρα κάνοντας μια σκληρή αυτοκριτική που μπορείς εύκολα να δεις την σύνδεση της με την ανθρώπινη ηθική κατάπτωση. Ευκολοδιάβαστο και κατανοητό ταυτόχρονα, με απύθμενο βάθος και δύσπεπτο για όσους βλέπουν το δάσος και όχι το δέντρο. Αγαπητός Καμύ/μισητός Καμύ….

ΒΡΟΜΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

 ΒΡΟΜΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ 

ΤΣΑΡΛΣ ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ   

 

Τι να πρωτοπώ; Οι σκέψεις μου είναι ένα κουβάρι ωστόσο ας το πάρω από την αρχή. Στο συγκεκριμένο βιβλίο μαζί με το διήγημα «βρόμικος κόσμος» υπάρχουν άλλα περίπου εικοσιπέντε κυρίως ερωτικά διηγήματα του ίδιου συγγραφέα, αρκετό δείγμα γραφής θα έλεγα. Ξεκινάμε λοιπόν. Πώς γίνεται αυτός ο τύπος μέχρι σήμερα να θεωρείται ιδιοφυία από  κάποιους κύκλους; Πώς; Ο μπάρμπας μου στο καφενείο τα λέει καλύτερα! Απορώ!  Δε λέω, ίσως τις δεκαετίες 1970-80  να ήταν επαναστατικός και πρωτοποριακός αλλά σήμερα, το 2025, είναι ένας απλός καταγραφέας. Στις σελίδες του έργου δεν βρήκα τίποτα κυνικό, γιατί στο δικό μου το μυαλό τουλάχιστον ο κυνισμός σερβίρεται με μια πρέζα ειρωνείας, όπως πολύ σοφά μας έμαθε ο Διογένης. Ρεαλιστικός καταγραφέας, έγινε αυτό, έκανα εκείνο, είπα το δείνα. Και τι γράφει; Παρανόμησα, εκδικήθηκα, γάμησα. Δύο διηγήματα είχαν κάτι να πουν τα οποία αφορούσαν τον θάνατο του πατέρα του ώστε να πεις, υπάρχει λίγη ψυχή εδώ. Τίποτα! Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε. Στεγνός. Επίπεδος. Και ναι,  σε ένα απόλυτο σημείο φλατουριάς τον κατανοώ. Όλα γύρω μας μπορούμε να τα απογυμνώσουμε αλλά το θέμα είναι πώς παρουσιάζεις τη σάρκα κάτω από την φλούδα. Και αυτό που έδωσε ο Τσάρλς ήταν μια πεζή, φλατ περιγραφή.

ΓΡΆΜΜΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΈΡΑ

 ΓΡΆΜΜΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΈΡΑ 

ΦΡΑΝΤΣ ΚΆΦΚΑ

  

  Αν δεν το κατάλαβες από τον τίτλο, πρόκειται για ένα γράμμα στον πατέρα κυριολεκτικά! Για την ιστορία, ο Φράντς είχε φοβερά και τρομερά daddy issues. Τόσα πολλά, ώστε έγραψε ένα γράμμα - 100 σελιδούλες - όπου κράζει τον μπαμπά του! Αλήθεια! Δεν βρήκα καμία φιλοσοφική αναζήτηση εκτός από εξαιρετικό φιλολογικό σιχτίρισμα! Πολύ καλό για δώρο σε φίλους με daddy issues που αρνούνται να δουν ψυχολόγο και σε νέους πατεράδες!

  Fun fact για το κλείσιμο, ο Φράντς Κάφκα πέθανε από φυματίωση σε νεαρή ηλικία ενώ στις τελευταίες του επιθυμίες ήταν καούν τα γραπτά του και να μην θαφτεί στον ίδιο τάφο με τον πατέρα του! Το μάντεψες ήδη; Όσο κάηκαν τα γραπτά του άλλο τόσο δεν θάφτηκε με τον άνθρωπο που μίσησε!

Ο ΕΞΟΡΚΙΣΤΗΣ

Ο ΕΞΟΡΚΙΣΤΗΣ

ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΠΙΤΕΡ ΜΠΛΑΤΥ

"Ο Εξορκιστής" για εμένα είναι ένα βιβλίο θρησκευτικού περιεχομένου και θα το χαρακτήριζα ως ψυχολογικό θρίλερ. Ο συγγραφέας, ψυχολόγος στο επάγγελμα, δεν παίζει με το θέμα της δαιμονικής κατάληψης και του σατανισμού από την σκοτεινή πλευρά αλλά το προσεγγίζει με θεολογική σκοπιά δίνοντας έμφαση στην ανθρώπινη φύση και την δύναμη της πίστης. Προσωπικά βρίσκω τον πρωταγωνιστή στο πρόσωπο του νεαρού ιερέα ο οποίος παλεύει με την πίστη του έπειτα του χαμού της μητέρας του. Το "πρόβλημα" του ιερέα είναι στην ουσία αυτό που πραγματεύεται το έργο και αυτό που το κάνει θρίλερ. Η πίστη που υποτίθεται πως είναι απόλυτη ειδικά για έναν ιερωμένο. Αν αρχίσεις να την "μετράς" τότε έχει ήδη κλονιστεί! Βάλε στην εξίσωση μια τρομαγμένη μητέρα, ένα δαιμονισμένο κοριτσάκι, φόνους, μυστικά, μαγικά βιβλία και φανταστικούς φίλους και έχεις την απόλυτη συνταγή του τρόμου! Η ομώνυμη ταινία αν και πιστή στο βιβλίο, αγγίζει μόνο ένα μικρό κομμάτι του αληθινού τρόμου που κρύβει στις σελίδες του το έργο. Βαθύ, σκοτεινό, ανατριχιαστικό μα κυρίως θεολογικό. Έχεις ή δεν έχεις θέματα πίστης, διάβασέ το!

Γουίλιαμ Πιτερ Μπλατι

Ο εξορκιστής για μένα είναι ένα βιβλίο θρησκευτικού περιεχομένου και θα το χαρακτήριζα

ψυχολογικό θρίλερ. Ο συγγραφέας-ψυχολόγος στο επάγγελμα- δεν παίζει με το θέμα του

σατανισμού από την σκοτεινή πλευρά αλλά προσεγγίζει το θέμα από θεολογική άποψη

δίνοντας έμφαση στην ανθρώπινη φύση και την δύναμη της πίστης. Προσωπικά βρίσκω τον

πρωταγωνιστή στον νεαρό ιερέα ο οποίος παλεύει με την πίστη του έπειτα από τον χαμό

της μητέρας του. Το «πρόβλημα» εδώ είναι αυτό ακριβώς που το κάνει θρίλερ και είναι η

πίστη π

ΤΟ ΥΠΌΓΕΙΟ

ΤΟ ΥΠΌΓΕΙΟ

ΦΙΌΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΈΦΣΚΙ

Ας ξεκινήσουμε με μια σκιαγράφηση του καλλιτέχνη: στην συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε έναν σκορπιό με σελήνη στους διδύμους δηλαδή σαν να πηγαίνεις για camping σε καταρράκτη με αέρα 9 μποφόρ! Ρωσικής καταγωγής που από μόνο του αυτό φωνάζει πόνο και τζογαδόρος που δεν είχε αφήσει λέσχη για λέσχη. Εν ολίγοις δεν τον χαρακτηρίζεις "εύκολη πίστα"! Στο έργο τώρα, χωρίζεται σε δύο μέρη, στο πρώτο μέρος ο αφηγητής, ένας γερό-παράξενος που γκρινιάζει όλη την ώρα, κάνει βουτιά στην κοινωνική ανισότητα, στην πολιτική της εποχής και στα δεινά του κόσμου κρίνοντας αυτά και τον εαυτό του μαζί! Κάποιοι κριτικοί λένε για βαθιά συνειδητότητα αλλά λογικό, αν είσαι γέρος, όσο να 'ναι έχεις αναπτύξει μια κάποια αντίληψη του κόσμου και του βαθύτερου εαυτού. Διαφορετικά, τι έκανες τόσα χρόνια στην ζωή; Ζούσες όντως ή ήσουν θεατής της ζωής; Και αυτό ακριβώς το ερώτημα είναι που απασχολεί τον καλλιτέχνη στο δεύτερο μέρος του έργου. Μέσα από προσωπικές του περιπέτειες, μας εξιστορεί λεπτομερώς το πόσο κότα ήταν! Επίσης στο πέρασμα του καιρού οι κριτικοί -τόσα ήξεραν κι αυτοί- τόλμησαν και ύψωσαν "το υπόγειο" στο ίδιο βάθρο με το σπήλαιο του Πλάτωνα! Από 'μένα είναι όχι! Εγώ το υπόγειο το ερμήνευσα ως το comfort zone του πρωταγωνιστή που μπορεί ελεύθερα να μεμψιμοιρεί δικαιολογώντας έτσι την δειλία του να ζήσει πραγματικά! Ξέρω, ξέρω.... Ποια νομίζω πως είμαι για να μιλάω έτσι για τον μεγάλο Ντοστογέφσκι; Αλλά ορίστε, feel free to change my mind.  

ΑΝΕΜΟΔΑΡΜΈΝΑ ΎΨΗ

ΑΝΕΜΟΔΑΡΜΈΝΑ ΎΨΗ

ΤΗΣ ΈΜΙΛΥ ΜΠΡΟΝΤΈ    

   Ακούς "Ανεμοδαρμένα Ύψη" και σκέφτεσαι: άλλη μια κλασική, βαρετή, φεμινιστική νουβέλα. Αλλά απατάσαι! Όχι ότι δεν είναι φεμινιστική, κλασική ή νουβέλα αλλά σίγουρα δεν είναι βαρετή! Σε 300 περίπου σελίδες η Έμιλυ Μπροντέ κατάφερε πολύ καλύτερα από την Τζέιν Ώστεν να περάσει στον αναγνώστη την υπερηφάνεια και την προκατάληψη της εποχής! Λιτά, απλά και ανεπιτήδευτα. Επίσης, είναι ένα βιβλίο  που το προσδιορίζουν ως ρομαντικό. Καμία ρομαντζάδα! Το όλο έργο αναδίδει μια γκόθικη θανατίλα. Και ας σταθούμε λίγο στον χαρακτήρα που έχουμε ρομαντικοποιήσει - τον Χίθκλιφ. Κάθαρμα Χίθκλιφ! Πιο μικροπρεπή, χαιρέκακο και εγωιστικό ήρωα δεν έχω ξαναδιαβάσει! Ο τύπος, αν ήταν πραγματικός, θα άνηκε στο ζώδιο του Σκορπιού! Η εκδίκησή του δεν έχει τίποτα αθωωτικό όπως του Κόμη ΜοντεΚρίστο για παράδειγμα. Η αφηγήτρια, η πιστή υπηρέτρια ξεδιπλώνει σαν παραμύθι την υπέροχη πλοκή για τις τρείς Κατερίνες που είναι το αντικείμενο του πόθου του Χίθκλιφ. (Spoil alert) Οι πρώτες δύο Κατερίνες είναι το ίδιο πρόσωπο, στην μικρή της ηλικία και έπειτα του γάμου της. Η τρίτη Κατερίνα είναι η κόρη της original, την οποία ο Χίθκλιφ την εκβιάζει να παντρευτεί τον ετοιμοθάνατο γιο του, απλά και μόνο για να έχει στο σπίτι του ένα κομμάτι της πρώτης Κατερίνας! Καθόλου εμμονικός, έτσι; Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα, πολλά, μα ποιο το νόημα; Θα σου χαλάσω κι άλλο αυτό το υπέροχο έργο. Γι' αυτό βγες από το σπίτι σου, πήγαινε στο κοντινότερο βιβλιοπωλείο, πάρε το δικό σου αντίτυπο κι όταν τελειώσεις το διάβασμα - ή και ενδιάμεσα αν θες - βάλε καφέ να τα πούμε...

Η ΑΝΑΖΉΤΗΣΗ ΤΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

 Η ΑΝΑΖΉΤΗΣΗ ΤΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

ΘΕΜΑΤΑ, ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΣΚΗΝΕΣ

ΤΟΥ ΜΑΡΣΕΛ ΠΡΟΥΣΤ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

 

Το βιβλίο είναι :

• 1.      deep για ντιπ. Γιατί; Γιατί το πολυτιμότερο αγαθό είναι ο χρόνος. Ο χρόνος που περνάμε με αγαπημένα πρόσωπα, ο χρόνος που σπαταλάμε θεωρώντας τη ζωή δεδομένη. Κι αυτή ακριβώς η συνειδητοποίηση είναι που χτυπάει κατακέφαλα τον πρωταγωνιστή στις τελευταίες του στιγμές αναπολώντας τα χρόνια που πέρασαν, τους ανθρώπους που στιγμάτισαν τη ζωή του, τα μέρη που επισκέφθηκε και χαράχτηκαν για πάντα μέσα του.
• 2.       Ο συγγραφέας έχει mommy issues. Γιατί; Αντικαθρεπτίζει την μητέρα του/γιαγιά του – στις οποίες έχει μεγάλη αδυναμία- στις ερωμένες τους. Ας αναλύσουμε περαιτέρω. Το 1800 η τρυφερότητα δεν ήταν απαραίτητη προϋπόθεση στο μεγάλωμα ενός παιδιού. Η μητέρα του συγγραφέα φαίνεται σχετικά απόμακρη, εκτός από μια συνθήκη που υπέδειξε όλη της την αγάπη και την τρυφερότητα για τον γιο της. Αυτή η συνθήκη ήταν που στην ουσία σημάδεψε και την οπτική που είχε αργότερα ο πρωταγωνιστής σχετικά με τις ερωτικές του σχέσεις και τις εκδηλώσεις τους. Οι γιαγιάδες του, του έδειχναν περισσότερο στοργή και του άρεσε να περνάει χρόνο μαζί τους. Κατά την άποψη μου, ο θάνατός τους ήταν αυτός που «περιέπλεξε» την εικόνα που έχει ο συγγραφέας για τον έρωτα αλλά ήταν κι αυτός που του έδωσε ώθηση να «αναζητήσει» τον χαμένο χρόνο.
• 3.       Ομοφυλοφιλία = βίτσιο! Γιατί; Γιατί 1800! Αν το διαβάσεις προετοιμάσου για όρους όπως : εραστής γηραιοτέρων  ανδρών, σαπφικός έρωτας και άλλα παρόμοια. Δεν τον καταδικάζει αλλά ταυτόχρονα δεν του αρέσει που (spoiler alert) η ερωμένη του έχει τέτοια βίτσια.
• 4.       Εξαιρετική δουλειά του εκδοτικού οίκου, τόσο για το λεξιλόγιο όσο και για την απόδοση του ύφους του συγγραφέα.
• 5.       Διεγείρει όλες τις αισθήσεις. Ο Προύστ έχει καταφέρει κάτι μαγικό! Μέσα από τις λέξεις, τις λεπτομερείς περιγραφές, τον ειρμό των σκέψεων του και τις αναμνήσεις του μπορεί να διεγείρει όλες τις αισθήσεις του αναγνώστη κάνοντάς τον κομμάτι του βιβλίου και το βιβλίο κομμάτι του αναγνώστη χρησιμοποιώντας μια μυρωδιά εδώ ή μια γεύση εκεί ή ένα χρώμα παρακάτω.
• 6.        Είναι καλοκαιρινό βιβλίο; Ναι είναι! Γιατί; Γιατί το καλοκαίρι ποτέ δεν ήταν η εποχή της χαράς και της ξεγνοιασιάς – αυτή είναι η άνοιξη! Το καλοκαίρι είναι η εποχή του σαπίσματος, της ξηρασίας και της αποσύνθεσης. Και γι’ αυτό ακριβώς το κατατάσσω στα καλοκαιρινά βιβλία. Αυτά τα βιβλία είναι που σου θυμίζουν να ζήσεις για να μην καταλήξεις να αναπολείς τον χαμένο χρόνο ή να αναρωτιέσαι, ενώ κάθεσαι στο μπαλκόνι σου τις καυτές θερινές ημέρες, το τι θα μπορούσε να γίνει.