ΑΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΖΟΥΣΕ ΣΗΜΕΡΑ

         Αν ο Χριστός ερχόταν στον κόσμο σήμερα, η ζωή του ίσως να ήταν λίγο διαφορετική. Βασικά πολύ. Ειδικά στην Ελλάδα! Αρχικά κανείς δεν θα πίστευε την μητέρα του! Και για να μην την κλείσουν σε φρενοκομείο θα έλεγε πιθανότατα πως έπεσε θύμα κάποιου επιτήδειου ή θα το απέκρυπτε από την οικογένεια της, αφού ήταν έφηβη και θα γεννούσε σαν γάτα στη μπανιέρα του σπιτιού της. Έπειτα δεν θα υπήρχαν οι τρείς μάγοι με τα δώρα, ίσως μόνο κάποιο τσίρκο στην πόλη και αν υπήρχε κάποιο αστρικό φαινόμενο, οι ουφολόγοι θα έλεγαν ότι ήρθαν οι ελ, οι άλλοι ουφολόγοι θα έλεγαν ότι ήρθαν οι νεφελίμ και θα πλακώνονταν στο ξύλο. Οι αψιμαχίες θα έπαιρναν μορφή σύρραξης στην πλατεία συντάγματος και να τα δακρυγόνα και να οι μολότοφ και στο τέλος κανείς δεν θα έφταιγε. Όχι όπως ο Ηρώδης που σκότωνε τα καημένα τα μωράκια. Τουλάχιστον ως πολιτισμός προοδεύσαμε… τρόπον τινά!  Η ΝΑΣΑ θα  είχε εξηγήσει το φαινόμενο  ένα μήνα πριν και έτσι κανείς δεν θα έδινε την δέουσα προσοχή. Δύσκολα να λεγόταν και Ιησούς, Γιάννης ή Γιώργος θα ονομαζόταν. Ο Γιάννης/Γιώργος λοιπόν μάλλον θα πήγαινε σε κάποιο δημόσιο σχολείο τις τάξεις του δημοτικού όπου και θα έδειχνε την ροπή του προς τη γλώσσα και τα καλλιτεχνικά.  Στο γυμνάσιο μπορεί να έμενε σε καμιά τάξη γιατί έκανε κακές παρέες. Από αγαθοσύνη όμως και γιατί θα ήθελε να τους φέρει στον ίσιο δρόμο παίζοντας μπάλα στην αυλή μαζί τους ενώ μέσα γινόταν μάθημα. Θα παρακολουθούσε  ορθοφωνία και θέατρο επειδή θα ήξερε ότι θα του χρειαστούν στο μέλλον.  Λύκειο θα πήγαινε σε τεχνικό, μηχανικός αυτοκινήτων. Αργότερα στο συνεργείο που θα εργαζόταν θα καταλάβαινε πόσο μπορεί να επηρεάσει τον κόσμο και ΜΠΑΜ! Θα γινόταν ινφλουένσερ! Θα μάζευε και τα πρώτα 10-12 τσακάλια που θα τον ακολουθούσαν και θα έκαναν όλοι μαζί στόριζ. Κάθε μήνα θα έκανε και γκιβ αγουέι ψάρια, κρασιά και αρτοποιήματα. Θα είχε γίνει σούπερ σταρ ώσπου ένα τραγικό ξημέρωμα σε μια συμπλοκή τύπου ΤουΠάκ θα έφευγε ηρωικά από τη ζωή. Τα τσακάλια του σχεδόν όλα πιστά μέχρι το τέλος, ενώ η αστυνομία είχε μυριστεί ότι  ήταν δουλειά από μέσα, θα έφτιαχναν τουίτερ και θα κελαηδούσαν στον κόσμο τα μίμς, τα ίνσαιντ τζόκς και τα αποφθεύγματα του τύπου "Φίλε αυτό το κλάμπ σκέτη αμαρτία, δεν πάω!".  Και βροχή τα λάικς και οι φόλοουερς. Θα ήταν άλλος ένας που πέρασε αφού πλέον κανείς δεν ασχολείται με την ουσία, άλλος ένας στους χιλιάδες κι όχι ο μοναδικός γιατί όσο και να υποστηρίζουμε ότι ο καθένας είναι μοναδικός κατά κάποιο τρόπο έχουμε όλοι αφομοιωθεί, έχουμε γίνει ίδιοι με κοινά θέλω και κοινές, δίχως βάθος επιθυμίες που υποσυνείδητα μας επιβάλλονται. Επειδή όμως θα έφευγε στο άνθος της καριέρας του, όπως ο Τζιμ Μόρισον να πούμε, θα γινόταν ίνδαλμα καθώς οι τράπερς θα έκαναν το στόρι του τραγούδι κι έτσι θα γινόταν ακόμα πιο διάσημος και θα έμενε για πάντα στην ιστορία και θα συνέχιζε να επηρεάζει  τον κόσμο.