ΑΝΕΜΟΔΑΡΜΈΝΑ ΎΨΗ

ΑΝΕΜΟΔΑΡΜΈΝΑ ΎΨΗ

ΤΗΣ ΈΜΙΛΥ ΜΠΡΟΝΤΈ    

   Ακούς "Ανεμοδαρμένα Ύψη" και σκέφτεσαι: άλλη μια κλασική, βαρετή, φεμινιστική νουβέλα. Αλλά απατάσαι! Όχι ότι δεν είναι φεμινιστική, κλασική ή νουβέλα αλλά σίγουρα δεν είναι βαρετή! Σε 300 περίπου σελίδες η Έμιλυ Μπροντέ κατάφερε πολύ καλύτερα από την Τζέιν Ώστεν να περάσει στον αναγνώστη την υπερηφάνεια και την προκατάληψη της εποχής! Λιτά, απλά και ανεπιτήδευτα. Επίσης, είναι ένα βιβλίο  που το προσδιορίζουν ως ρομαντικό. Καμία ρομαντζάδα! Το όλο έργο αναδίδει μια γκόθικη θανατίλα. Και ας σταθούμε λίγο στον χαρακτήρα που έχουμε ρομαντικοποιήσει - τον Χίθκλιφ. Κάθαρμα Χίθκλιφ! Πιο μικροπρεπή, χαιρέκακο και εγωιστικό ήρωα δεν έχω ξαναδιαβάσει! Ο τύπος, αν ήταν πραγματικός, θα άνηκε στο ζώδιο του Σκορπιού! Η εκδίκησή του δεν έχει τίποτα αθωωτικό όπως του Κόμη ΜοντεΚρίστο για παράδειγμα. Η αφηγήτρια, η πιστή υπηρέτρια ξεδιπλώνει σαν παραμύθι την υπέροχη πλοκή για τις τρείς Κατερίνες που είναι το αντικείμενο του πόθου του Χίθκλιφ. (Spoil alert) Οι πρώτες δύο Κατερίνες είναι το ίδιο πρόσωπο, στην μικρή της ηλικία και έπειτα του γάμου της. Η τρίτη Κατερίνα είναι η κόρη της original, την οποία ο Χίθκλιφ την εκβιάζει να παντρευτεί τον ετοιμοθάνατο γιο του, απλά και μόνο για να έχει στο σπίτι του ένα κομμάτι της πρώτης Κατερίνας! Καθόλου εμμονικός, έτσι; Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα, πολλά, μα ποιο το νόημα; Θα σου χαλάσω κι άλλο αυτό το υπέροχο έργο. Γι' αυτό βγες από το σπίτι σου, πήγαινε στο κοντινότερο βιβλιοπωλείο, πάρε το δικό σου αντίτυπο κι όταν τελειώσεις το διάβασμα - ή και ενδιάμεσα αν θες - βάλε καφέ να τα πούμε...