Υπάρχουν μέρες που όλοι νοιώθουμε ξένοι στο κορμί μας. Που δεν αναγνωρίζουμε τις αντιδράσεις μας και δεν τις ελέγχουμε. Που δεν καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας κι αυτός αποξενώνεται, σαν η φωνή της ψυχής και η φωνή της λογικής να μην συμφωνούν, να μην έχουν καν επαφή σε έστω ελάχιστα σημεία. Αυτή η αποξένωση, φυσικά, δεν γίνεται σε μια νύχτα αλλά είναι η κορύφωση διάφορων κλιμακωτών καταστάσεων από την οποία περνάει το άτομο μέχρι να φτάσει στην πλήρη διαίρεση και να ζει σαν ξένος στην ζωή του.
Η κορυφή του παγόβουνου, για την αρχή αυτής της διαίρεσης είναι η μυστικοπάθεια. Ένα άτομο που κρατά πολλά μυστικά, δικά του και ανθρώπων που αγαπά, μυστικά για την ζωή του και μυστικά που στην ουσία σταματά απλά να τα φιλάει και αρχίζουν να τον καθορίζουν. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ζώο, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, άρα έχει την ανάγκη για επικοινωνία και εξωτερίκευση συναισθημάτων οπότε ένα άτομο που τα κρατάει όλα μέσα του, είναι λογικό να βιάζει την ψυχοσύνθεση του να αντιληφθεί πολλές πληροφορίες γρήγορα, να πραγματοποιήσει νέα δεδομένα και να πορεύεται μέσα σε αυτά. Ψέμα στο ψέμα για τη συγκάλυψη κάποιων μυστικών, η ψυχή αρχίζει να διαφθείρεται και να παραποιείται η λογική, έτσι το άτομο διαιρεί τις σκέψεις του και σιγά σιγά ξεκινά η απομάκρυνση διότι η ψυχή και η λογική μπορεί να διαφέρουν αλλά έχουν ένα κοινό, και η δύο αντιλαμβάνονται πολύ καλά το ηθικό από το ανήθικο, ασχέτως το πως θα το μεταφράσει ο οποιοσδήποτε και πως θα το χειριστεί στην πραγματική ζωή.
Μια άλλη ενέργεια που βοηθά στην αποξένωση του εαυτού μας είναι πως δεν σταματάμε. Ειδικά για τους αστούς που οι ρυθμοί της πόλης είναι γρήγοροι, και η ζωή κυλά σαν ποτάμι είναι πολύ πιο εύκολο να πέσουν σε αυτήν την παγίδα. Όλοι έχουμε την ρουτίνα μας και συνήθως μέσα σε αυτή δεν σταματάμε για να ακούσουμε τι πραγματικά ζητάει το είναι μας. Δεν έχει σημασία αν είναι κάτι μικρό ή κάτι μεγάλο, σημασία έχει πως όταν συνειδητά δεν ακούς γιατί δεν χωράει στο πρόγραμμα σου τότε και αυτή η εσωτερική φωνή θα σιωπήσει με αποτέλεσμα η εσωτερική μας ηθική πυξίδα να αρχίσει να αποπροσανατολίζεται. Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ύλη για να προσέχουμε, πρέπει να φροντίζουμε και τη ψυχή. Να την ακούμε όσο πιο συχνά γίνεται και να καλύπτουμε τις ανάγκες της, άλλωστε η ψυχή σου δεν ζητά περισσότερα από όσα μπορείς να δώσεις καθώς είναι κι αυτή κομμάτι σου και ίσως σε καταλαβαίνει καλύτερα απ' ότι το λογικό μυαλό σου.
Η υπερπληροφόρηση και η υπερπροβολή από Μ.Μ.Ε. και social media που τις λαμβάνει το άτομο ασυνείδητα και δίχως κριτική σκέψη είναι ένα ακόμα μέσο στη σύγχρονη κοινωνία για να αποξενωθούμε από τον εαυτό μας. Το άτομο εξαπατά την ανάγκη του για γνώση και εξέλιξη με μπιχλιμπίδια και γνωστές μάρκες καθώς αυτά θεωρεί πως είναι τα εργαλεία να προωθήσει τον εαυτό του. Διαλέγει τον εύκολο δρόμο των υλικών αγαθών και τον σωματικών απολαύσεων και αψηφά την παιδεία και την εκμάθηση της ανάπτυξης της κριτικής σκέψης. Δεν φιλτράρει σχεδόν τίποτα απ' όσα βλέπει κι ακούει παρά τα ακολουθά με τυφλή πίστη. Έτσι η ψυχή μπαίνει σε δεύτερη μοίρα και ότι φαίνεται να λέει μεταφράζεται σε τσάντες, παπούτσια, ακριβά εστιατόρια και καλό αλκοόλ.
Τέλος, η έλλειψη αυτοπεποίθησης και αυτοσεβασμού είναι το μεγαλύτερο σεισμικό κύμα που εξαναγκάζει την ρήξη του εαυτού. Ένα άτομο με ελλιπή αυτοπεποίθηση μπορεί εύκολα να γίνει υποχείριο τρίτων, οπότε και σταματάει να υπακούει στις ίδιες του τις ανάγκες. Χωρίς αυτοπεποίθηση δεν έχει ακριβή εικόνα του εαυτού του και των χαρισμάτων του και προσπαθεί να ολοκληρώσει την εικόνα που έχουν οι άλλοι γι' αυτόν, έτσι η ψυχή εξαπατάται, διαστρεβλώνεται και για μια ακόμη φορά απομακρύνεται. Χωρίς αυτοσεβασμό συνηθίζει συχνά να ταπεινώνεται και να μειώνει τον εαυτό του δίνοντας το έναυσμα και σε τρίτους να πράξουν ομοίως. Ένα άτομο χωρίς αυτοσεβασμό αναλαμβάνει ευθύνες υπεράνω των δυνατοτήτων του για να καλοκαρδίσει τους γύρω του και ευχαρίστως θυσιάζεται στον βωμό των σχέσεων του. Έτσι η ψυχή σταματά να πιστεύει στην αξία της και αποτραβιέται από τη σκηνή.
Η ψυχή μας είναι ένα αδιαίρετο κομμάτι μας, που νοιώθει και ζητάει, που αν αποσιωπήσεις τον κόσμο γύρω θα την ακούσεις πεντακάθαρα να σε καθοδηγεί και να σε συμβουλεύει. Η ψυχή εσωκλείει όλη την αλήθεια και την γνώση γι' αυτό και είναι η προσωπική ηθική πυξίδα του καθενός. Άρχισε να την ακούς και να της δίνεις χρόνο πριν καταλήξεις ξένος του εαυτού σου.
Παρα πολυ καλο αρθρο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή