ΒΡΟΜΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
ΤΣΑΡΛΣ ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ
Τι να
πρωτοπώ; Οι σκέψεις μου είναι ένα κουβάρι ωστόσο ας το πάρω από την αρχή. Στο
συγκεκριμένο βιβλίο μαζί με το διήγημα «βρόμικος κόσμος» υπάρχουν άλλα περίπου
εικοσιπέντε κυρίως ερωτικά διηγήματα του ίδιου συγγραφέα, αρκετό δείγμα γραφής
θα έλεγα. Ξεκινάμε λοιπόν. Πώς γίνεται αυτός ο τύπος μέχρι σήμερα να θεωρείται
ιδιοφυία από κάποιους κύκλους; Πώς; Ο
μπάρμπας μου στο καφενείο τα λέει καλύτερα! Απορώ! Δε λέω, ίσως τις δεκαετίες 1970-80 να ήταν επαναστατικός και πρωτοποριακός αλλά
σήμερα, το 2025, είναι ένας απλός καταγραφέας. Στις σελίδες του έργου δεν βρήκα
τίποτα κυνικό, γιατί στο δικό μου το μυαλό τουλάχιστον ο κυνισμός σερβίρεται με
μια πρέζα ειρωνείας, όπως πολύ σοφά μας έμαθε ο Διογένης. Ρεαλιστικός
καταγραφέας, έγινε αυτό, έκανα εκείνο, είπα το δείνα. Και τι γράφει;
Παρανόμησα, εκδικήθηκα, γάμησα. Δύο διηγήματα είχαν κάτι να πουν τα οποία αφορούσαν
τον θάνατο του πατέρα του ώστε να πεις, υπάρχει λίγη ψυχή εδώ. Τίποτα! Ψεκάστε,
σκουπίστε, τελειώσατε. Στεγνός. Επίπεδος. Και ναι, σε ένα απόλυτο σημείο φλατουριάς τον κατανοώ.
Όλα γύρω μας μπορούμε να τα απογυμνώσουμε αλλά το θέμα είναι πώς παρουσιάζεις
τη σάρκα κάτω από την φλούδα. Και αυτό που έδωσε ο Τσάρλς ήταν μια πεζή, φλατ
περιγραφή.
Μια κάποια ταύτιση μαζί σου...!
ΑπάντησηΔιαγραφήαγαπημένος σου ε; χαχαχα
ΔιαγραφήΕξαιρετική η σύγκριση με τον Διογένη ως προς τον κυνισμό και, ναι, σίγουρα η ειρωνία και η καυστικότητα λείπουν από τον Τσάρλι ο οποίος σήμερα θεωρείται πεπερασμένος ακόμη κι απ' τους ακολούθους του.
ΑπάντησηΔιαγραφήε ναι! αν είναι να κάνεις κάτι, κάν' το στην καλύτερή του μορφή! Και ειδικά όταν γνωρίζεις τον "κυνισμό" ως φιλοσοφική ιδέα! Γενικά βλέπω όμως μια τάση οτιδήποτε φτάνει τα όρια του ρεαλισμού, το χαρακτηρίζουν κυνισμό!
ΑπάντησηΔιαγραφή