ΤΟ ΑΥΤΟ
ΣΤΙΒΕΝ ΚΙΝΓΚ
«Το Αυτό»
ή αλλιώς ο Προύστ συναντά τον Δράκουλα. Το βιβλίο αυτό το διάβασα το 2003 όταν
ήταν ακόμα ένα ενιαίο βιβλίο των 1100 σελίδων και το ξαναδιάβασα το 2025 που το
επανέκδοσαν σε δύο τόμους των 1750 σελίδων μαζί. Ανατρίχιαζα σε κάθε δεύτερη
παράγραφο από ευχαρίστηση. Το συμπέρασμα που έβγαλα ως ένα δωδεκάχρονο που
μόλις είχα διαβάσει σε καλοκαιρινές διακοπές ένα από τα πιο εμβληματικά έργα
του Κίνγκ, επιμένει. Ο φόβος έχει το πρόσωπο που του δίνουμε εμείς. Εμείς
επιλέγουμε αν θα δούμε τον κλόουν, τον λυκάνθρωπο ή την αράχνη κι αυτό το
προσομοιώνουμε και στην πραγματική ζωή. Όλοι οι φόβοι πάνω κάτω έχουν την ίδια
ρίζα, απλά εμείς τους ντύνουμε όπως θέλουμε και στην ουσία δεν πρέπει να αντιμετωπίσεις
την μούμια ή τον λεπρό ή το μάτι με τα απαίσια γλιστερά πλοκάμια από αγγεία
αλλά την ρίζα τους. Στο έργο τώρα, μια παρέα παιδιών -φυσικά, τι άλλο;-
καλείται να αντιμετωπίσει μια φονική
δύναμη στο μέρος όπου μεγαλώνουν. Η αφήγηση γίνεται όμως μέσω αναμνήσεων από τους
ενήλικους εαυτούς τους. (Να τη η επιρροή του Προυστ.) Οι αναμνήσεις αυτές έρχονται
σε κύματα καθώς οι ενήλικοι ήρωες γυρίζουν στον «τόπο του εγκλήματος» για να
αντιμετωπίσουν άλλη μια φορά το Αυτό. Ως
παιδιά το αντιμετώπισαν αλλά δεν το νικήσαν κι έτσι ορκίστηκαν να επιστρέψουν
αν το Αυτό επέστρεφε. Και επέστρεψε…. Φόνοι, βία, παρενόχληση, τέρατα, ομίχλη και
δυσωδία. (Να τος και ο Δράκουλας.) Ένα βιβλίο που τα έχει όλα και αν είσαι
λάτρης του τρόμου σίγουρα θα απολαύσεις την κάθε του λέξη.
.jpeg)
