Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΕΝΟΣ ΣΚΙΤΣΟΓΡΆΦΟΥ

 

Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΕΝΟΣ ΣΚΙΤΣΟΓΡΆΦΟΥ

ΣΟΦΙΆ ΣΙΜΈΛΑ ΘΩΙΔΗ  

Μπορεί ένα βιβλίο 24 σελίδων να σε περάσει 40 κύματα; Μπορεί και παραμπορεί! Άλλωστε το μέγεθος δεν μετράει! Ειδικά όταν μιλάμε για ποίηση! Το έργο «Ο μονόλογος ενός σκιτσογράφου» είναι το ντεμπούτο μιας φρέσκιας πολλά υποσχόμενης συγγραφέως. Ο «σκιτσογράφος», που ταυτόχρονα, για εμένα, είναι ο αλχημιστής, είναι ο Φάουστ, είναι ο Δάντης, είναι ο καθένας μας, «ζωγραφίζει» την ζωή του λυρικά μέσα από ποιήματα. Διαβάζοντας, έλαβα εικόνες για την επιστήμη, για τον έρωτα και την ερωμένη, για τον ίδιο του τον εαυτό, για την απώλεια και τον  θάνατο. Τόσες μορφές, τόσα συναισθήματα που νομίζεις πως γεμίζεις σαν μπαλόνι. Λεξιλόγιο όμορφο και προσιτό. Γαλήνη, ακριβώς ότι πρέπει να προσφέρει η ποίηση….

Η ΠΤΩΣΗ

Η ΠΤΩΣΗ

 ΑΛΜΠΈΡ ΚΑΜΎ

  Αγαπητός Καμύ/μισητός Καμύ. Σαν τον Λεξ ένα πράγμα. Ο Καμύ πήρε βραβείο Νόμπελ επαναλαμβάνοντας  τα ίδια και τα ίδια. Αλλά, μεταξύ μας, «δεν νικιέται η αλήθεια». Το έργο «Η πτώση» λοιπόν, έχει να κάνει με έναν κύριο ο οποίος νόμιζε πως ήταν ενάρετος και παινευόταν γι’ αυτό στον κύκλο του έως ότου δείλιασε να σώσει μια ζωή. Τα τίναξε όλα στον αέρα κάνοντας μια σκληρή αυτοκριτική που μπορείς εύκολα να δεις την σύνδεση της με την ανθρώπινη ηθική κατάπτωση. Ευκολοδιάβαστο και κατανοητό ταυτόχρονα, με απύθμενο βάθος και δύσπεπτο για όσους βλέπουν το δάσος και όχι το δέντρο. Αγαπητός Καμύ/μισητός Καμύ….

ΒΡΟΜΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

 ΒΡΟΜΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ 

ΤΣΑΡΛΣ ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ   

 

Τι να πρωτοπώ; Οι σκέψεις μου είναι ένα κουβάρι ωστόσο ας το πάρω από την αρχή. Στο συγκεκριμένο βιβλίο μαζί με το διήγημα «βρόμικος κόσμος» υπάρχουν άλλα περίπου εικοσιπέντε κυρίως ερωτικά διηγήματα του ίδιου συγγραφέα, αρκετό δείγμα γραφής θα έλεγα. Ξεκινάμε λοιπόν. Πώς γίνεται αυτός ο τύπος μέχρι σήμερα να θεωρείται ιδιοφυία από  κάποιους κύκλους; Πώς; Ο μπάρμπας μου στο καφενείο τα λέει καλύτερα! Απορώ!  Δε λέω, ίσως τις δεκαετίες 1970-80  να ήταν επαναστατικός και πρωτοποριακός αλλά σήμερα, το 2025, είναι ένας απλός καταγραφέας. Στις σελίδες του έργου δεν βρήκα τίποτα κυνικό, γιατί στο δικό μου το μυαλό τουλάχιστον ο κυνισμός σερβίρεται με μια πρέζα ειρωνείας, όπως πολύ σοφά μας έμαθε ο Διογένης. Ρεαλιστικός καταγραφέας, έγινε αυτό, έκανα εκείνο, είπα το δείνα. Και τι γράφει; Παρανόμησα, εκδικήθηκα, γάμησα. Δύο διηγήματα είχαν κάτι να πουν τα οποία αφορούσαν τον θάνατο του πατέρα του ώστε να πεις, υπάρχει λίγη ψυχή εδώ. Τίποτα! Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε. Στεγνός. Επίπεδος. Και ναι,  σε ένα απόλυτο σημείο φλατουριάς τον κατανοώ. Όλα γύρω μας μπορούμε να τα απογυμνώσουμε αλλά το θέμα είναι πώς παρουσιάζεις τη σάρκα κάτω από την φλούδα. Και αυτό που έδωσε ο Τσάρλς ήταν μια πεζή, φλατ περιγραφή.